انقلابی

 من از کجای قصه ترسیدم

 وقتی که تو دنیای من بودی

 انگار خیلی ساده می میرم

 انگار خیلی عاشقم بودی

 این جوری از چشمات افتادم

 وقتی که زخم خستگی هامی

 من آسمونم رو نمی بخشم

 تو سهم این دلبستگی هامی

 موهات و واکردی که بد باشم

 من خواب این روزا رو می دیدم

 حال عجیبی دارم این روزا

 من با صدای باد می میرم

 بوسیدمت تا که نگاهت را

 از کل دنیا قرض خواهم کرد

 من عاشقت بودم ولی حالا

 یک انقلابی فرض خواهم کرد

عمرمان می گذرد

در پایان زندگی خواهیم گفت:

کاش فقط چند لحظه بیشتر فرصت داشتیم

بی تو ،آن ماهیِ از دامنِ دریا دورم...

هرکجا نیستی ،از شوقِ تماشا دورم.

نیست نزدیکتر از یاد تو در دل چیزی

ولی افسوس که از روی تو اینجا....دورم

کوه ها را سر همراهی و نزدیکی هست

آدمم؟!؟! از چه از اندیشه ی حوا دورم

داستان من و تو ورد زبان ها شده است

می دوم سوی تو یک عمری ،اما دورم

.

.

.

.

یک نفس آرزوی عشق تو از سر نرود

گرچه از وصل تو هم قدر دودنیا دورم